การถอดรหัส

การเข้ารหัสและการถอดรหัสข้อมูล
พื้นฐานการเข้ารหัสข้อมูล
• Cryptography หมายถึงศาสตร์การรักษาความลับข้อของความด้วยวิธีการเข้ารหัส (Encryption)
• การเข้ารหัส (Encryption) เป็นกรรมวิธีที่ใช้แปลงข้อมูลธรรมดาที่เราสามารถอ่านได้ให้อยู่ในรูปสุ่มที่ไม่
สามารถอ่านได้
• Plain Text : ข้อมูลที่สามารถอ่านได้ เรียกอีกอย่างว่า Clear Text
• Cipher Text : ข้อมูลที่ถูกเข้ารหัสเอาไว้ไม่สามารถอ่านได้
• Encryption : ขบวนการเข้ารหัสข้อมูลโดยอาศัย Encryption Key ทำให้ Plain Text เปลี่ยนเป็น
Cipher Text เพื่อไม่ให้อ่านข้อมูลได้ ดังนั้นหากผู้ส่งข้อมูลทำการเข้ารหัสข้อมูลเพื่อทำให้เป็น Cipher
Text แล้วถึงส่งข้อมูลไปให้ฝั่งรับ ถึงแม้มีการขโมยข้อมูล ผู้ที่ขโมยข้อมูลก็ไม่สามารถอ่านข้อมูลได้
• Decryption : ขบวนการถอดรหัสข้อมูลโดยอาศัย Decryption Key ทำการแปลง Cipher Text
กลับมาเป็น Plain Text ที่สามารถอ่านได้
รูปแบบวิธีการเข้ารหัสข้อมูล
• Caesar Substitution Ciphers
• Monoalphabetic Substitution Ciphers
• Transposition Ciphers
• Secret Key Encryption
• Public Key Encryption
• DES : Data Encryption Standard
• RSA
Caesar Substitution Ciphers
• เป็นการแทนค่าแต่ละตัวอักษรด้วยสัญลักษณ์เพียงตัวเดียว เป็นวิธีทีง่ายที่สุด ใช้มาตั้งแต่สมัยจูเลียส ซี
ซาร์ ในการเข้ารหัสเนื้อความจดหมายส่งไปให้ทัพทหารระหว่างการรบ
• ตัวอย่าง ใช้ความสัมพันธ์ของอักษรในภาษาอังกฤษ 26 ตัว โดยที่ ตัวอักษรใน Cipher Text จะได้
จาก Plain Text + ไปยัง 3 ลำดับของตัวอักษรในภาษาอังกฤษ ในทางกลับกัน Plain Text จะเท่ากับ
Cipher Text - ไปยัง 3 ลำดับของตัวอักษรในภาษาอังกฤษ
Plain Text : a b c d e f g h I j k l m n o p q r s t u v w x y z
Cipher Text : d e f g h I j k l m n o p q r s t u v w x y z a b c
เช่น Love You ---> 0ryh brx


วิธีนี้เมื่อมีการขโมย Cipher Text สามารถถอดได้ไม่ยากนัก เนื่องจากมีคำตอบที่เป็นไปทั้งหมด 25
คำตอบ
• โดยทดสอบการแทนที่ตัวอักษรไปเรื่อยๆ ก็จะเจอข้อความที่สามารถอ่านได้
• การถอดรหัสข้อมูล 0ryh brx
ลำดับตัวอักษร a b c d e f g h I j k l m n o p q r s t u v w x y z
เลื่อนกลับ 1 ตำแหน่ง : nqxq aqw
เลื่อนกลับ 2 ตำแหน่ง : mpwf zpv
เลื่อนกลับ 3 ตำแหน่ง : love you ◊ จะเจอคำที่สามารถอ่านได้
Monoalphabetic Substitution Ciphers
• เป็นการแทนค่าแต่ละตัวอักษรด้วยสัญลักษณ์เพียงตัวเดียวเช่นกัน แต่เป็นอย่างอิสระหรือไม่มีเหตุผลว่า
ทำไมต้องเป็นแบบนี้
• ตัวอย่าง มีการกำหนดตัวอักษรในการเข้ารหัสแทนที่ ตามแป้น
Plain Text :a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z
Cipher Text:q w e r t y u i o p a s d f g h j k l z x c v b n m
เช่น Love You ---> sgct ngx
• ในการเข้ารหัสข้อมูลและถอดรหัสข้อมูลทั้งสองฝ่ายจะต้องมี ตารางที่ใช้สำหรับการแทนที่ตัวอักษร
และจะต้องเก็บตารางดังกล่าวไว้เป็นอย่างดี
• แบบนี้เมื่อมีการขโมย Cipher Text สามารถถอดได้ยากกว่าแบบแรก เนื่องจากแต่ละตัวมีอักษรที่จะ
สามารถเป็นไปได้ 26 ตัวอักษรดังนั้นคำตอบที่จะเป็นไปได้ทั้งหมดมี 26! ถ้าการถอดรหัสทำได้โดยใช้
อักษรแทนลงที่ละตัวต้องใช้เวลานานมากกว่าจะถอดได้
• วิธีถอดรหัสอีกวิธีหนึ่งคืออาศัยสถิติความถี่ของตัวอักษรมาช่วย
• จากสถิติตัวอักษรที่พบบ่อย เรียงจากมาก --> น้อย คือ
หากเราแทนตัวอักษรตัวที่มี
จำนวนมากที่สุดด้วย e และแทน
ตัวถัดไปด้วย t แล้วพบเจอรูป
ประโยค tYe จะได้ Y คือ h

Transposition Ciphers
• แบบไม่ใช้ Key: ไม่มีการสลับลำดับของหลัก
ตัวอย่าง Plain Text : this is a message for you และใช้ 5 หลัก

การถอดรหัส
Cipher Text : SAUIGAAFCHSYISOMODTER
Plain Text : คืออะไร ... ทำเป็นการบ้าน ?
• วิธีนี้เมื่อมีการขโมย Cipher Text จะถอดรหัสได้ยากเนื่องจาก ต้องทำการเดาจำนวนหลักทั้งหมดที่ใช้
และ ลำดับในการเรียงหลักดังกล่าวด้วย
เทคโนโลยีการเข้ารหัส• กรณีที่ Encryption Key = Decryption Key เราเรียกขบวนการเข้ารหัสถอดรหัสนี้ว่า Symmetric-
Key Encryption เช่น การเข้ารหัสแบบ Secret Key Encryption
• กรณีที่ Encryption Key ไม่เท่ากับ Decryption Key เราเรียกว่าขบวนการเข้ารหัสถอดรหัสนี้ว่า
Asymmetric-Key Encryption เช่น การเข้ารหัสแบบ Public Key Encryption
การเข้ารหัสแบบ Secret Key Encryption
• การเข้ารหัสแบบนี้จะอาศัยกุญแจเข้ารหัสเพียงอันเดียวในการเข้ารหัสและถอดรหัสข้อมูล ซึ่งทั้งผู้รับ
และผู้ส่งข้อความจะใช้คีย์เดียวกัน ดังนั้นกุญแจดังกล่าวจึงต้องเก็บเป็นความลับ
• วิธีนี้มีข้อเสียที่ทั้งสองฝ่ายต้องใช้รหัสลับร่วมกัน ดังนั้นถ้ามีการติดต่อระหว่างคน n คน จะต้องใช้คีย์
เดียวกันหมด ทำให้แต่ละคนสามารถอ่านข้อความของกันได้

การเข้ารหัส

การเข้ารหัส
การเข้ารหัสข้อมูลมีจุดประสงค์เพื่อรักษาความลับของข้อมูล ข้อมูลนั้นจะถูกเปิดอ่านโดยบุคคลที่ได้รับอนุญาตเท่านั้น หลักการของการเข้ารหัสข้อมูลคือแปลงข้อมูล (encrypt) ไปอยู่ในรูปของข้อมูลที่ไม่สามารถอ่านได้โดยตรง ข้อมูลจะถูกถอดกลับด้วยกระบวนการถอดรหัส (decryption) ดังรูปที่ 1

== ประโยชน์ของการเข้ารหัส ==
การเข้ารหัสนั้น นอกจากเป็นการทำให้ข้อมูลถูกสับเปลี่ยนเพื่อไม่ให้ผู้อื่นสามารถเข้าใจ และใช้ประโยชน์จากข้อมูลนั้นได้แล้ว การเข้ารหัสยังมีประโยชน์ในด้านอื่นๆ อีก เช่น สามารถนำมาประยุกต์ใช้ในการตรวจสอบว่าผู้ที่กำลังใช้เครือข่ายคอมพิวเตอร์ หรือทำรายการบนเว็บเพจเป็นผู้ที่เราต้องการติดต่อจริง ไม่ใช่ผู้อื่นที่แอบอ้างเข้ามาใช้ระบบ นอกจากนี้ยังสามารถนำไปใช้เป็นลายเซ็นดิจิตอลในการระบุ หรือยืนยันว่าอีเมล์หรือแฟ้มข้อมูลที่ส่งไปให้ผู้อื่นนั้นมาจากเราจริงๆ ได้อีกด้วย

วิธีการเข้ารหัสมีความสำคัญต่อ 3 ส่วนหลักของระบบการค้าทางอิเล็กทรอนิกส์ คือ

* 1. ระบบตรวจสอบว่าเป็นเอกสารจริง (Authentication)
* 2. การพิสูจน์หลักฐานว่าได้กระทำการรายการจริง (Non-Repudiation)
* 3. การรักษาสิทธิส่วนตัว (Privacy)
นอกจากนี้การเข้ารหัสยังนำไปใช้ในการตรวจสอบการแสดงตัว (Identification) ซึ่งอยู่ในการทำ Authentication โดยใช้พิสูจน์ว่าคนที่ส่งหรือรับข้อมูลนั้นเป็นบุคคลที่เขาอ้างตัวจริงๆ และยังสามารถตรวจสอบไปอีกขั้นว่าข้อมูลที่ส่งมานั้นได้ถูกดัดแปลงโดยผู้อื่นก่อนถึงมือเราหรือไม่
สำหรับในเรื่องของการพิสูจน์หลักฐานว่าได้กระทำรายการจริง (Non-Repudiation) จะมีความสำคัญอย่างมากต่อการทำรายการทางธุรกิจ เนื่องจากจะใช้เป็นหลักฐานป้องกันการปฏิเสธในภายหลังว่าไม่ได้เป็นผู้ส่ง / รับ แฟ้มข้อมูล หรือไม่ได้ทำรายการทางธุรกิจนั้นๆ
1 การเข้ารหัสข้อมูล
ข้อมูลที่สามารถอ่านได้ เรียกว่า plain text หรือ clear text ข้อมูลที่เข้ารหัสแล้วเราเรียกว่า cipher text ข้อมูลเมื่อเสร็จสิ้นการเข้ารหัสแล้ว ผลที่ได้ก็คือ cipher text ในการอ่านข้อความ cipher text นั้น การเข้ารหัสแบ่งออกเป็น 2 ประเภทใหญ่ๆคือ
1. Symmetric Cryptography (Secret key)
หรือบางทีอาจเรียกว่า Single-key algorithm หรือ one-key algorithm คือ การเข้ารหัสและถอดรหัสโดยใช้กุญแจรหัสตัวเดียวกัน คือ ผู้ส่งและผู้รับจะต้องมีกุญแจรหัสที่เหมือนกันเพื่อใช้ในการเข้ารหัสและถอดรหัส
2 Symmetric Cryptography
2. Asymmetric Cryptography (Public key)
การเข้ารหัสและถอดรหัสโดยใช้กุญแจรหัสคนละตัวกัน การส่งจะมีกุญแจรหัสตัวหนึ่งในการเข้ารหัส และผู้รับก็จะมีกุญแจรหัสอีกตัวหนึ่งเพื่อใช้ในการถอดรหัส ผู้ใช้รายหนึ่งๆจึงมีกุญแจรหัส 2 ค่าเสมอคือ กุญแจสาธารณะ (public key) และ กุญแจส่วนตัว (private key) ผู้ใช้จะประกาศให้ผู้อื่นทราบถึงกุญแจสาธารณะของตนเองเพื่อให้นำไปใช้ในการเข้ารหัสและส่งข้อมูลที่เข้ารหัสแล้วมาให้ ข้อมูลที่เข้ารหัสดังกล่าวจะถูกถอดออกได้โดยกุญแจส่วนตัวเท่านั้น ดังรูปที่ 3
3 Asymmetric Cryptography
ในทางปฏิบัติแล้วมักมีการใช้การเข้ารัหสทั้งสองระบบร่วมกันเช่นในระบบ PGP (Pretty Good Privacy) ซึ่งใช้ในการเข้ารหัส E-mail จะใช้วิธีสร้าง session key ซึ่งเป็นรหัสลับตามแบบ secret key) เมื่อข้อมูลถูกเข้ารหัสด้วย session key แล้ว จากนั้น session key จะถูกเข้ารหัสโดยใช้กุญแจสาธารณะของผู้รับ และถูกส่งไปกับข้อมูลที่เข้ารหัสแล้ว
4 การเข้ารหัสข้อมูล
การถอดรหัสนั้นทำในทางตรงกันข้าม ผู้รับจะใช้กูญแจส่วนตัวในการได้คืนมาของ session key ซึ่งหลังจากนั้นจึงนำ session key มาถอดรหัสข้อมูลอีกขั้นหนึ่ง ดังรูปที่ 5
5 การถอดรหัส
การรวมกันของวิธีการเข้ารหัสสองวิธีเป็นการรวมความสะดวกของการเข้ารหัสแบบสาธารณะกับความเร็วในการเข้ารหัสแบบทั่วไป เนื่องจากการเข้ารหัสแบบทั่วไปเร็วกว่าการเข้ารหัสแบบสาธารณะประมาณ 1000 เท่า แต่การเข้ารหัสแบบสาธารณะมีข้อดีในเรื่องวิธีแจกจ่ายรหัส ดังนั้นจึงนิยมใช้การเข้ารกัสข้อมูลซึ่งมีขนาดใหญ่ด้วยวิธีการเข้ารหัสแบบทั่วไป และใช้ของการเข้ารหัสแบบสาธารณะสำหรับการส่งกุญแจของการเข้ารหัสแบบทั่วไป

ระบบรัษาความปลอดภัยคอมพิวเตอร์

ระบบรักษาความปลอดภัยของคอมพิวเตอร์ลูกข่าย
การรักษาความปลอดภัยบนระบบปฏิบัติการ LINUX เริ่มจากความปลอดภัยของเครื่องคอมพิวเตอร์ลูกข่ายหรือเวิร์กสเตชัน (Workstation) เนื่องจากความปลอดภัยของระบบเครือข่ายในองค์กรเริ่มจากคอมพิวเตอร์เพียงเครื ่องเดียวที่มีปัญหาเรื่องความปลอดภัย จนเป็นช่องโหว่ที่ทำให้เกิดความเสียหายได้การประเมินความปลอดภัยของเวิร์กสเตชันเมื่อใดที่ท่านพิจารณาความปลอดภัยของเวิร์กสเตชันให้พิจารณาประเด็นสำคัญต่อไปนี้ความปลอดภัยของ BIOS และ Boot Loader : ตรวจสอบให้แน่ใจว่าเวิร์กสเตชันปลอดภัยจากผู้ไม่มีสิทธิ์ที่จะเข้ามาใช้งานในทางกายภาพ และไม่สามารถบูตเข้าสู่โหมด Single User หรือโหมดที่เรียกว่า Rescue Mode โดยไม่มีรหัสผ่านหรือพาสเวิร์ด (Password)ความปลอดภัยเกี่ยวกับรหัสผ่าน : ตรวจสอบให้แน่ใจว่ารหัสผ่านหรือพาสเวิร์ดของผู้ใช้งานมีความรัดกุมมากเพียงพอขอบข่ายของการควบคุม : ตรวจสอบสิทธิ์ของผู้ใช้งานบนเครือข่าย ทั้งผู้ใช้งานที่มีสิทธิ์จำกัด รวมทั้งท่านที่มีเอกสิทธิ์ทั้งหลาย โดยตรวจสอบสิทธิ์การใช้งานทรัพยากรบนเครื่องหรือเครือข่ายให้รัดกุมที่สุดการตรวจสอบการให้บริการเครือข่ายบนเครื่อง : ตรวจสอบให้แน่ใจในขณะเครื่องกำลังทำงานอยู่ โดยตรวจสอบว่ามีบริการของเครือข่ายใดบ้างที่เครื่องของท่านกำลังรอคอยการให้บริการจากเครือข่าย โดยที่การรอคอยบริการจากเครือข่ายเหล่านี้มีความจำเป็นต้องใช้ทั้งหมดหรือไม่?
ตรวจสอบไฟร์วอลล์ (Firewall) ที่ติดตั้งบนเวิร์กสเตชัน : ประเภทของไฟร์วอลล์ที่ใช้ รวมทั้งความจำเป็นที่จะต้องใช้ตรวจสอบเครื่องมือในรูปแบบของซอฟต์แวร์สำหรับสื่อสารกับเครื่องอื่น ๆ บนเครือข่ายความปลอดภัยของ BIOS และ Boot Loaderการติดตั้งรหัสผ่านให้กับ BIOS รวมทั้ง Boot Loader จะช่วยให้สามารถป้องกันการเข้ามาใช้งานเวิร์กสเตชันของท่านโดยไม่ได้รับอนุญาต การติดตั้งรหัสผ่านให้กับ BIOS หลังจากที่ท่านได้ปิดการใช้งานอุปกรณ์บางอย่างบนเวิร์กสเตชันจะสามารถช่วยให้ป้องกันการก๊อบปี้แฟ้มข้อมูล รวมทั้งป้องกันมิให้ผู้ประสงค์ร้ายจัดตั้งค่า BIOS ให้มีการบูตระบบจากฟลอปปี้ดิสก์หรือซีดีรอม ซึ่งจะทำให้สามารถแฮก (Hack) เข้าสู่ระบบได้การติดตั้งรหัสผ่านให้กับ BIOSต่อไปนี้เป็นเหตุผลหลักที่ท่านจะต้องพิจารณาใส่รหัสผ่านให้กับ BIOS1. ป้องกันมิให้ผู้อื่นสามารถตั้งค่า Configure ใน BIOS : หากสามารถตั้งค่า BIOS ได้ จะทำให้มีการบูตจากฟลอปปี้ดิสก์ ซึ่งเป็นวิธีหนึ่งที่เข้าสู่ Rescue Mode หรือ Single User Mode และเมื่อเข้าสู่โหมดนี้ได้แล้ว จะสามารถส่งโปรแกรมที่ทำอันตรายเข้าไปในระบบ รวมทั้งสามารถทำสำเนาข้อมูลข่าวสารอันมีค่าของท่านได้ ท่านจะต้องใส่รหัสผ่านหลังจากที่ท่านได้จัดตั้งค่า BIOS ดังต่อไปนี้Disable Floppy Disk Driveปิดพอร์ต Serial ทั้ง Com1 และ Com2ปิดพอร์ต USB ด้วยการ Disable On-Board USB Devicesปิดพอร์ต Parallel โดยการ Disableรหัสผ่านที่ท่านใส่อาจต้องมีถึง 2 ชั้น โดยชั้นแรกเป็นรหัสผ่านสำหรับเซตอัป CMOS ส่วนรหัสผ่านอีกชั้นหนึ่งเป็นรหัสผ่านที่จะต้องใส่ก่อนที่จะบูตฮาร์ดดิสก์หมายเหตุการปิดพอร์ตต่าง ๆ เหล่านี้ทำในกรณีที่ท่านคิดว่าจะไม่ใช้งานเครื่องสักระยะหนึ่ง หรือต้องการป้องกันเครื่องในยามคับขัน อย่างไรก็ดีรหัสผ่านของ BIOS ไม่ใช่วิธีการที่ป้องกันได้เด็ดขาด เนื่องจากผู้ไม่ประสงค์ดีสามารถถอดแบตเตอรี่หรือตั้งจั๊มเปอร์ (Jumper) เพื่อให้ข้อมูลข่าวสาร เช่น รหัสผ่านของ BIOS สูญหายไปได้ ทางที่ดีใช้โปรแกรมเข้ารหัสแฟ้มข้อมูลจะดีกว่า เนื่องจากหากใครก๊อบปี้ไปก็ไม่สามารถเปิดดูได้หากไม่มีรหัสผ่านที่ป้องกันมาอย่างดีเหล่านี้2. ป้องกันการบูตระบบ : การใส่รหัสผ่านที่ BIOS ยังสามารถป้องกันการบูตระบบได้ โดยที่ผู้ใช้งานจะต้องใส่รหัสผ่านเสียก่อน จึงจะบูตระบบปฏิบัติการได้การใส่รหัสผ่านให้กับ Boot Loaderต่อไปนี้เป็นเหตุผลสำคัญที่ท่านจะต้องพิจารณาใส่รหัสผ่านเพื่อป้องกัน LINUX Boot Loader1. ป้องกันมิให้สามารถ Access เข้าสู่ Single User Mode : หากผู้ไม่ประสงค์ดีสามารถบูตเข้าสู่ Single Mode ได้ เขาจะสามารถเป็นผู้ใช้ในระดับ Root ได้2. ป้องกันมิให้สามารถ Access เข้าสู่ GRUB Console : ถ้าเครื่องของท่านใช้ GRUB เป็น Boot Loader ผู้ไม่ประสงค์ดีจะสามารถใช้ GRUB Editor เพื่อเปลี่ยนค่า Configuration หรือรวบรวมข้อมูลข่าวสารเกี่ยวกับค่า Configuration บนเครื่องจากคำสั่ง cat3. ป้องกันมิให้มีการ Access เข้ามาที่เครื่องโดยระบบปฏิบัติการที่ไม่มีความปลอดภัยที่เพียงพอปกติ Boot Loader ที่มากับ LINUX สำหรับทำงานบนเครื่องพีซีที่ใช้ซีพียูตระกูล x86 จะมีอยู่ 2 รายการ ได้แก่ GRUB และ LILO (รายะเอียดเกี่ยวกับการทำงานของ Boot loader แต่ละตัวให้ดูจาก Red Hat Reference Guideการใช้รหัสผ่านเพื่อปกป้อง GRUBท่านสามารถจัด Configure เพื่อใส่รหัสผ่านให้กับ GRUB ใน Configuration Files ได้ ประการแรกให้กำหนดรหัสผ่านที่ต้องการ จากนั้นเปิด Shell Prompt แล้ว Login เข้าไปด้วย Root ก่อนที่จะพิมพ์ข้อความดังนี้/sbin/grub-md5-cryptเมื่อหน้าจอปรากฏ Prompt เพื่อให้ท่านใส่รหัสผ่านบนหน้าจอ ให้ท่านใส่ชื่อรหัสผ่านลงไป จากนั้นกดปุ่ม Enter จะปรากฏข้อความดังนี้password: xxxxxxxx < ----- ใส่รหัสผ่าน$1$bv0350$PZHL35jVyF01a5eL02R7V/ < ----- ค่าที่เครื่องสร้างขึ้นมาหลังจากใส่รหัสผ่านต่อไปให้แก้ไข GRUB Configuration Files ที่มีชื่อว่า /boot/grub/grub.conf ให้เปิดไฟล์ จากนั้นเลื่อนไปใต้บรรทัดที่มีข้อความว่า Time-out = จากนั้นแทรกข้อความต่อไปนี้ลงไปPassword --md5 ให้เปลี่ยน เป็นค่าที่เครื่องคอมพิวเตอร์สร้างขึ้นหลังจากที่ใส่รหัสผ่านใน /sbin/grub-md5-cryptครั้งต่อไปที่ท่านบูตระบบขึ้นมา ที่เมนูของ GRUB จะไม่ยอมให้ท่านสามารถ Access เข้าตัว Editor หรือคำสั่งโดยไม่กดปุ่ม "p" จากนั้นตามด้วยรหัสผ่านของท่านเองเสียก่อนอย่างไรก็ดีวิธีนี้ก็ยังไม่สามารถป้องกันการบูตเข้าสู่ระบบปฏิบัติการที่ไม่ปลอดภัยสำหรับฮาร์ดดิสก์ที่เป็นระบบ Multi-Boot ดังนั้นเพื่อให้การป้องกันมีความสมบูรณ์ยิ่งขึ้น ดังนั้นท่านจะต้องแก้ไขบางส่วนในไฟล์ /boot/grub/grub.confหมายเหตุGRUB ยอมรับรหัสผ่านที่มีรูปแบบอักษรเปล่า ๆ ไม่ต้องเข้ารหัส อย่างไรก็ดีเพื่อป้องกันปัญหาที่อาจเกิดขึ้นควรเลือกใช้ MD5 ซึ่งเป็นการเข้ารหัสจะดีกว่าภายใน /boot/grub/grub.conf ให้ท่านมองบรรทัดที่เป็นไตเติล (Title) ของระบบปฏิบัติการที่ไม่ปลอดภัย จากนั้นเพิ่มบรรทัดที่มีคำว่า lock เข้าไปใต้บรรทัดนั้น ตัวอย่างเช่นTitle DOSLockระบบปฏิบัติการที่ไม่ปลอดภัยในที่นี้หมายถึงระบบปฏิบัติการ DOS ซึ่งขณะที่จะบูตท่านสามารถเลือกบูตจาก DOS หรือ LINUX โดยตรงบนฮาร์ดดิสก์แบบ Multi-Bootข้อควรระวังท่านควรจะต้องมีบรรทัดที่เป็นรหัสผ่านอยู่ภายใน /boot/grub/grub.conf เพื่อให้การทำงานเป็นไปตามปกติ มิเช่นนั้นผู้ประสงค์ร้ายสามารถ Access เข้าไปที่ GRUB Editor Interface เพื่อนำบรรทัดที่มีข้อความว่า Lock ออกไปได้หากท่านต้องการที่จะมีรหัสผ่านสำหรับ Kernel หรือระบบปฏิบัติการเป็นการเฉพาะ ให้เพิ่มคำว่า Lock เข้าไปที่ Stanza จากนั้นตามด้วยบรรทัดที่เป็นรหัสผ่านในแต่ละ Stanza ที่ท่านต้องการมีรหัสผ่านเป็นการเฉพาะเพื่อป้องกัน ท่านจะต้องกำหนดรหัสผ่านให้เป็นไปในรูปแบบดังต่อไปนี้Title DOSLockPassword -md5 อีกเรื่องหนึ่งที่ต้องตระหนักคือข้อความที่อยู่ภายใน /boot/grup/grup.conf ปกติจะมีข้อความที่สามารถอ่านได้ทันที ดังนั้นเป็นเรื่องที่ดีถ้าท่านจะเปลี่ยนแปลงสักนิดเพื่อป้องกัน โดยไม่ทำให้การทำงานของไฟล์นี้เปลี่ยนแปลง ท่านจะต้องกำหนดด้วยคำสั่งดังนี้cmod 600 /boot/grub/grub.confการติดตั้งรหัสผ่านให้กับ LILOLILO เป็น Boot Loader ที่เรียบง่ายกว่า GRUB และไม่มี Command Interface ดังนั้นท่านไม่ต้องกังวลใจว่าผู้โจมตีจะสามารถ Access เข้าไปที่ระบบก่อนที่จะโหลด Kernel เสร็จ อย่างไรก็ดี LILO มีจุดอ่อนที่ผู้โจมตีสามารถบูตเข้าสู่โหมด Single User หรือบูตที่ระบบปฏิบัติการที่ไม่มีความปลอดภัยได้ท่านสามารถกำหนดให้ LILO จะต้องสอบถามหารหัสผ่านทุกครั้งก่อนที่จะบูตระบบปฏิบัติการรวมทั้ง Kernel ได้โดยการเพิ่มรหัสผ่านเข้าไปที่ส่วน Global ของ Configuration Files ของมัน วิธีการปฏิบัติคือให้ไปที่ Shell Prompt แล้ว Login ด้วย Root จากนั้นให้แก้ไขไฟล์ที่ชื่อ /etc/lilo.conf โดยใส่รหัสผ่านไว้ที่บริเวณก่อนหน้า image Stanza โดยรหัสผ่านที่ใส่มีลักษณะดังนี้Password= < -----------ใส่ชื่อรหัสผ่านที่ท่านต้องการจะใช้งานหมายเหตุทุกครั้งที่ท่านแก้ไขข้อความใน /etc/lilo.conf ท่านจะต้องรันคำสั่ง /sbin/lilo -v เพื่อให้การเปลี่ยนค่าใน /etc/lilo.conf นั้นมีผลในทางปฏิบัติเช่นเดียวกับ /boot/grub/grub.conf และ Lilo.conf เป็นไฟล์ที่สามารถเปิดอ่านได้ เป็นข้อความชัดเจน หากท่านต้องการป้องกัน LILO ด้วยรหัสผ่าน ท่านควรอนุญาตให้ Root สามารถอ่าน รวมทั้งสามารถ Edit ได้เพียงผู้เดียว และเนื่องจากรหัสผ่านอาจเป็นแบบอักษรเปล่า ดังนั้นท่านสามารถกำหนดรหัสผ่านที่มีการเข้ารหัสดังนี้cmod 600 /etc/lilo.confการติดตั้ง LILO ส่วนใหญ่จะใช้ Configuration Files ดังต่อไปนี้boot = /dev/hda # or your root partitiondelay = 10 # delay, in tenth of a second (so you can interact)vga = 0 # optional. Use "vga=1" to get 80x50#linear # try "linear" in case of geometry problems.image = /boot/vmlinux # your zImage fileroot = /dev/hda1 # your root partitionlabel = Linux # or any fancy nameread-only # mount root read-onlyother = /dev/hda4 # your dos partition, if anytable = /dev/hda # the current partition tablelabel = dos # or any non-fancy name

ประเภทของไวรัสคอมพิวเตอร์

ประเภทของไวรัส
บูตเซกเตอร์ไวรัส
Boot Sector Viruses หรือ Boot Infector Viruses คือไวรัสที่เก็บตัวเองอยู่ในบูตเซกเตอร์ ของดิสก์ การใช้งานของบูตเซกเตอร์คือ เมื่อเครื่องคอมพิวเตอร์เริ่มทำงานขึ้นมาตอนแรก เครื่อง จะเข้าไปอ่านบูตเซกเตอร์ โดยในบูตเซกเตอร์จะมีโปรแกรมเล็ก ๆ ไว้ใช้ในการเรียกระบบปฎิบัติการขึ้นมาทำงานอีกทีหนึ่ง บูตเซกเตอร์ไวรัสจะเข้าไปแทนที่โปรแกรมดังกล่าว และไวรัส ประเภทนี้ถ้าไปติดอยู่ในฮาร์ดดิสก์ โดยทั่วไป จะเข้าไปอยู่บริเวณที่เรียกว่า Master Boot Sector หรือ Parition Table ของฮาร์ดดิสก์นั้น ถ้าบูตเซกเตอร์ของดิสก์ใดมีไวรัสประเภทนี้ติดอยู่ ทุก ๆ ครั้งที่บูตเครื่องขึ้นมาโดย พยายามเรียก ดอสจากดิสก์นี้ ตัวโปรแกรมไวรัสจะทำงานก่อนและจะเข้าไปฝังตัวอยู่ใน หน่วยความจำเพื่อเตรียมพร้อมที่ จะทำงานตามที่ได้ถูกโปรแกรมมา แล้วตัวไวรัสจึงค่อยไปเรียกดอสให้ขึ้นมาทำงานต่อไป ทำให้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
โปรแกรมไวรัส
Program Viruses หรือ File Intector Viruses เป็นไวรัสอีกประเภทหนึ่งที่จะติดอยู่กับโปรแกรม ซึ่งปกติก็คือ ไฟล์ที่มีนามสกุลเป็น COM หรือ EXE และบางไวรัสสามารถเข้า ไปติดอยู่ในโปรแกรมที่มีนามสกุลเป็น sys และโปรแกรมประเภท Overlay Programsได้ด้วย โปรแกรมโอเวอร์เลย์ปกติจะเป็นไฟล์ที่มีนามสกุลที่ขึ้นต้นด้วย OV วิธีการที่ไวรัสใช้เพื่อที่จะ เข้าไปติดโปรแกรมมีอยู่สองวิธี คือ การแทรกตัวเองเข้าไปอยู่ในโปรแกรมผลก็คือหลังจากท ี่ โปรแกรมนั้นติดไวรัสไปแล้ว ขนาดของโปรแกรมจะใหญ่ขึ้น หรืออาจมีการสำเนาตัวเองเข้าไปทับส่วนของโปรแกรมที่มีอยู่เดิมดังนั้นขนาดของโปรแกรมจะไม่เปลี่ยนและยากที่ จะซ่อมให้กลับเป็นดังเดิม
การทำงานของไวรัส โดยทั่วไป คือ เมื่อมีการเรียกโปรแกรมที่ติดไวรัส ส่วนของไวรัสจะทำงานก่อนและจะถือโอกาสนี้ฝังตัวเข้าไปอยู่ในหน่วยความจำทันทีแล้วจึงค่อยให้ โปรแกรมนั้นทำงานตามปกติต่อไป เมื่อไวรัสเข้าไปฝังตัวอยู่ในหน่วยความจำแล้ว หลัง จากนี้ไปถ้ามีการเรียกโปรแกรมอื่น ๆ ขึ้นมาทำงานต่อ ตัวไวรัสก็จะสำเนาตัวเองเข้าไป ในโปรแกรมเหล่านี้ทันที เป็นการแพร่ระบาดต่อไป
วิธีการแพร่ระบาดของโปรแกรม ไวรัสอีกแบบหนึ่งคือ เมื่อมีการเรียกโปรแกรมที่มีไวรัสติดอยู่ ตัวไวรัสจะเข้าไปหาโปรแกรมอื่น ๆ ที่อยู่ในดิสก์เพื่อทำสำเนาตัวเองลงไปทันทีแล้วจึงค่อยให้โปรแกรมที่ถูกเรียก นั้นทำงานตามปกติต่อไป
ม้าโทรจัน
ม้าโทรจัน (Trojan Horse) เป็นโปรแกรมที่ถูกเขียนขึ้นมาให้ทำตัวเหมือนว่าเป็น โปรแกรมธรรมดาทั่ว ๆ ไป เพื่อหลอกล่อผู้ใช้ให้ทำการเรียกขึ้นมาทำงาน แต่เมื่อ ถูกเรียกขึ้นมาแล้ว ก็จะเริ่มทำลายตามที่โปรแกรมมาทันที ม้าโทรจันบางตัวถูกเขียนขึ้นมาใหม่ทั้ง ชุด โดยคนเขียนจะทำการตั้งชื่อโปรแกรมพร้อมชื่อรุ่นและคำอธิบายการใช้งานที่ดูสมจริง เพื่อหลอกให้คนที่จะเรียกใช้ตายใจ
จุดประสงค์ของคนเขียนม้าโทรจันอาจจะเช่นเดียวกับคนเขียนไวรัส คือ เข้าไปทำ อันตรายต่อข้อมูลที่มีอยู่ในเครื่อง หรืออาจมีจุดประสงค์เพื่อที่จะล้วงเอาความลับของระบบ คอมพิวเตอร์ ม้าโทรจันนี้อาจจะถือว่าไม่ใช่ไวรัส เพราะเป็นโปรแกรมที่ถูกเขียนขึ้นมาโดด ๆ และจะไม่มีการเข้าไปติดในโปรแกรมอื่นเพื่อสำเนาตัวเอง แต่จะใช้ความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ของ ผู้ใช้เป็นตัวแพร่ระบาดซอฟต์แวร์ที่มีม้าโทรจันอยู่ในนั้นและนับว่าเป็นหนึ่งในประเภทของโปรแกรม ที่มีความอันตรายสูง เพราะยากที่จะตรวจสอบและสร้างขึ้นมาได้ง่าย ซึ่งอาจใช้แค่แบตซ์ไฟล์ก็สามารถโปรแกรมประเภทม้าโทรจันได้
โพลีมอร์ฟิกไวรัส
Polymorphic Viruses เป็นชื่อที่ใช้ในการเรียกไวรัสที่มีความสามารถในการแปรเปลี่ยนตัวเอง ได้เมื่อมีสร้างสำเนาตัวเองเกิดขึ้น ซึ่งอาจได้หถึงหลายร้อยรูปแบบ ผลก็คือ ทำให้ไวรัสเหล่านี้ยากต่อการถูกตรวจจับ โดยโปรแกรมตรวจหาไวรัสที่ใช้วิธีการสแกนอย่างเดียว ไวรัสใหม่ ๆ ในปัจจุบันที่มีความสามารถนี้เริ่มมีจำนวนเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ
สทีลต์ไวรัส
Stealth Viruses เป็นชื่อเรียกไวรัสที่มีความสามารถในการพรางตัวต่อการตรวจจับได้ เช่น ไฟล์อินเฟกเตอร์ ไวรัสประเภทที่ไปติดโปรแกรมใดแล้วจะทำให้ขนาดของ โปรแกรมนั้นใหญ่ขึ้น ถ้าโปรแกรมไวรัสนั้นเป็นแบบสทีลต์ไวรัส จะไม่สามารถตรวจดูขนาดที่แท้จริง ของโปรแกรมที่เพิ่มขึ้นได้ เนื่องจากตัว ไวรัสจะเข้าไปควบคุมดอส เมื่อมีการใช้คำสั่ง DIR หรือโปรแกรมใดก็ตามเพื่อตรวจดูขนาดของโปรแกรม ดอสก็จะแสดงขนาดเหมือนเดิม ทุกอย่างราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น